Herkauwers daar heb ik het moeilijk mee. Aan het woord een manager tijdens een workshop rond stress. En nee zijn werkgever is geen rundveebedrijf. Na wat gegrinnik rond de tafel van zijn collega managers, licht hij toe wat hij hiermee bedoelt. Medewerkers die steeds opnieuw zagen en klagen over dezelfde topics. Waar hij in het begin zich nog kon inleven in de klacht, is dit ondertussen toch wel getransformeerd in een frustratie.
Dit 'herkauwen' komt bij hem duidelijk ook iets triggeren, vandaar zijn niet al te collegiale woordkeuze. Zijn oplossingsgerichte mindset botst op een muur van <ja maars>, en <dat werkt niet voor mij's> en variaties op dat thema. Het resultaat? De communicatie verloopt steeds moeizamer.
Rewind-play-repeat, het steeds opnieuw herkauwen van dezelfde topic zorgt helaas niet voor een oplossing, integendeel het kan zelfs de passiviteit van je medewerker en bij uitbreiding het team, bevorderen en dus zelfversterkend werken. Wanneer een probleem je chronische stress bezorgt, dan raak je quasi gevangen in je oude stukje reptielenbrein , het wordt moeilijker en moeilijker om actief in te zetten op je oplossingsgerichte vermogen en je emoties te controleren. Daarnaast is luisteren naar anderen in deze chronische stress toestand nog eens extra lastig. Geen wonder dus dat deze manager vastloopt en beide partijen zich niet gehoord voelen, maar hoe kom je hieruit?
Zelfreflectie is key, welk is jouw stuk als manager en welk stuk hoort bij de medewerker. Het stelt je in staat om je eigen bron van frustratie te erkennen en te schakelen uit, bijvoorbeerd de oplossingsgerichte modus en oprecht te luisteren zonder oordeel, meningen en aannames. (ook wel OMA's genoemd)
Want inderdaad je moet eerst ruimte geven voor het verhaal van je medewerker. Neem hiervoor de tijd en zoek een rustige ruimte waar je ongestoord kan praten.
De woordenstroom van je collega hoef je niet zonder meer over je heen te laten komen. Neem een open houding aan, knik of geef aan dat je luistert, wanneer je voelt dat er een opening komt kan je parafraseren en samenvatten. Hierdoor krijgt de spreker terug het besef dat er een toehoorder is en geef je aan dat je oprecht luistert. Je kan hier ook meegeven dat je empathie hebt voor de situatie: dat klinkt heftig, moeilijk,... zonder over te schakelen naar je eigen ervaringen, meningen of oplossingen. Wanneer je merkt dat je collega uit het verhaal is doordat er een stilte valt en er terug oogcontact is, kan je nogmaals empatisch reageren.
Nadien komt er pas ruimte om over te gaan naar actiegerichte gesprekstof bijvoorbeeld door te bevragen of dit een situatie is die hij/zij herkent en hoe dit toen opgelost is geraakt, of te vragen wat hij/zij denkt dat er nodig is, om alvast een stap in de goede richting te zetten. Je neemt als manager dus niet de regie in handen, maar coacht je collega naar een eigen oplossing. Uiteindelijk tracht je dit zo concreet mogelijk te maken en maak je heldere afspraken hoe de volgende stap eruit ziet. Een opvolgingsgesprek inplannen voor een week of tien dagen later is absoluut noodzakelijk, want de waan van de dag kan zeker alle goede intenties doen vervagen.
Wil je hier graag over in gesprek, meer weten? Contacteer me gerust via info@weglow.be of het contactformulier op onze site. Veel succes!
Comments